دوست دارم هم چو موجی در دل دریا بمیرم
بشکفم چون لاله ای خونین و در صحرا بمیرم
اشک غلطان گردم و از دیده ی محنت بریزم
خنده ی شمعی شوم در دامن شب ها بمیرم
عود باشم در میان مجمر حسرت بسوزم
دانه ی اسپند گردم تا که بی پروا بمیرم
چشمه ی مهتاب باشم پیکر شب را بشویم
آذر خشی گردم و در گنبد مینا بمیرم
یا بسایم بر ستیغ کوه ها شهپر چو عنقا
یا چو زیبا مرغکی در گوشه ای تنها بمیرم
محمد نوعی